محمد تقوی

در خبرهای مجله شماره 76 مربوط به تابستان سال 1398 مطلبی تحت عنوان « هشتمین نمایشگاه بین المللی آسانسور و

 پله برقی تهران در بهمن ماه 1398 برگزار می شود» به چاپ رسید. نکته قابل توجه در این خبر برگزار کنندگان

 این نمایشگاه بود.

اینکه اتاق تعاون با همکاری شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی بدون بهره گیری از تشکل های صنفی و نهادهای تخصصی غیردولتی وابسته به صنعت آسانسور از قبیل اتحادیه کشوری صنعت آسانسور و

 پله برقی، سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و یا حتی انجمن های صنفی مرتبط با صنعت دست به چنین اقدامی زده اند

 آیا می تواند مفید باشد و تا چه میزان استقبال عمومی اعضای صنعت را به دنبال دارد نکته مهمی است که نمی شود گفت بدون کار کارشناسی و مطالعه این اقدام صورت گرفته است.

در اکثر نمایشگاه های خارجی به ویژه نمایشگاه تخصصی آسانسور که در کشور همسایه ترکیه برگزار می شود عمدتاً به منظور بهره گیری از تجربه متخصصین صنعت و افراد اهل فن سعی می شود تا در کنار حمایت های دولتی، از نهادها و

 تشکل های غیردولتی وابسته به صنعت برای بهتر برگزار شدن نمایشگاه بهره گرفته شود.

از آنجائیکه عمدتا هدف از برگزاری نمایشگاه های تخصصی و بین المللی جذب و افزایش بازارهای داخلی و خارجی بوده سعی می شود تا با استفاده از فناوری های نوین نسبت به ارتقای کیفیت و افزایش تعداد محصولات تولید شده اقدام شود و یکی از

بهترین مکان ها برای ارائه و عرضه آنها نمایشگاه های بین المللی است ولی این مهم زمانی نتیجه بخش است که در تاریخ مناسب و با بهره گیری از مشارکت اهل فن صورت پذیرد.

متاسفانه در این دوره به نظر می رسد اتاق تعاون بدون در نظر گرفتن سوابق گذشته و بررسی علمی و عملی و عدم توجه به تلاش و زحمات اعضای صنعت و مشورت با پیشکسوتان و یا هیات مدیره های تشکل های صنفی که قطعاً برگزاری دوره های

 اول و دوم و نمایشگاه بدون تلاش و پیگیری آنان امکان پذیر نبود، به ویژه نمایشگاه اول که در سال 1390

هیات مدیره وقت سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و انجمن تولیدکنندگان تمام توان و امکانات خود را برای به سرانجام رساندن این مهم بسیج کردند و از جان و دل مایه گذاشتند تا اولین دوره به بهترین شکل برگزار شود و

پس از صرف هزینه و کسب تجربه، به عوض بهره مندی از آنها تمامی زحمات و تلاش هایشان نادیده گرفته شده و با گذشت هشت سال مسئولین اتاق تعاون و نمایشگاه بین المللی به تصور اینکه این موضوع جا افتاده و به نتیجه رسیده است و شرکت های مشتاق آسانسوری که چندین سال در آرزوی برگزاری نمایشگاه تخصصی به انتظار نشسته اند حاضرند

در هر شرایطی و به هر قیمتی در نمایشگاه حضور پیدا کرده و لذا هم اکنون که در شرایط رکود و تورم قرار داریم

اتاق تعاون و نمایشگاه بین المللی جهت تامین درآمد و سود آوری یکی از زمان های خالی تقویم نمایشگاهی را به این رویداد مهم

 اختصاص داده و با نادیده گرفتن خرد جمعی، از شور و اشتیاق اعضای صنعت بنفع خودشان بهره ببرند و همین امر سبب گردیده تا

هیأت مدیره های اتحادیه کشوری آسانسور و پله برقی، سندیکای صنایع آسانسور و انجمن تولیدکنندگان قطعات آسانسور و پله برقی مشترکاً نامه ای را به وزارت صنعت ارسال و تقاضا نمایند تا ضمن عدم برگزاری نمایشگاه در بهمن ماه سال جاری و تغییر تاریخ آن به بهار یا تابستان سال 1399 شرایطی مهیا گردد تا انتخاب مجری و انجام امور اجرایی با هماهنگی و زیر نظر تشکل های صنفی صنعت عملی گردد. از آنجائیکه ظاهراً نتیجه درخواست فوق مورد قبول واقع نشده است؛ اهالی صنعت مصمم شدند تا خودشان نسبت به این تصمیم واکنش نشان دهند و در تاریخ 20/08/98 با برگزاری جلسه هم اندیشی در خصوص بررسی محاسن و معایب برگزاری نمایشگاه در بهمن ماه سال جاری توافق نامه ای را به شرح زیر تنظیم نمایند.

الف: مکاتبه مستقیم با وزارت صمت و شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی مبنی بر عدم برگزاری نمایشگاه در بهمن ماه.

ب: در صورت مخالفت با تغییر تاریخ برگزاری نمایشگاه نسبت به تحریم و عدم حضور در نمایشگاه اطلاع رسانی شود.

ج: برنامه ریزی در جهت بهره گیری از تجربیات برگزاری نمایشگاه در 7 دوره گذشته و اتفاق نظر در مورد تاریخ برگزاری نمایشگاه به صورت دوسال یکبار در نیمه اول سال و ترجیحاً برای تیرماه.

د: توافق بر سر این موضوع که با انتخاب یک کارگروه مناسب و ارتباط موثر و مستمر با مسئولین مربوطه نسبت به تاریخ برگزاری و انتخاب مجری، هماهنگی های لازم با نمایندگان تشکل های صنفی صنعت انجام پذیرد.

در پایان نتیجه تصمیمات از طریق شبکه های اجتماعی به اطلاع اعضای صنعت رسانده شود.

در اینکه نتیجه این جلسه حکایت از اتحاد و همبستگی داشته و می تواند در سرنوشت آینده صنعت مفید واقع شود شکی نیست ولی باید به این نکته توجه داشت که کم توجهی به موضوعات مهم صنعت و درگیر شدن در امور جاری و دچار روزمرگی شدن نباید اعضای هیأت مدیره اتحادیه و تشکل های صنفی صنعت را از وظایف اصلی خود که سیاست گذاری، نظارت، برنامه ریزی، هدف گذاری و حفظ و صیانت از منافع اعضای خود می باشد دور نگه دارد و آنقدر از اصل موضوع غافل شده که اجازه دهند سازمان ها و یا نهاد های غیر تخصصی که عمدتاً به دنبال منافع خود هستند سکان هدایت و تصمیم گیری در خصوص موضوعات مهم صنعت از جمله تقویم اجرایی نمایشگاه تخصصی و انتخاب مجری را به دست گرفته و سپس، ما ناچار شویم با توان و انرژی مضاعف به جای برگزاری بهتر نمایشگاه به دنبال تحریم و مقابله با تصمیمات نامناسب اخذ شده باشیم که قطعاً بار منفی و تبعات سوء آن آینده صنعت را با بحران و مشکلات بیشتری مواجه می سازد که این اتفاق به صلاح هیچ یک از طرفین نخواهد بود پس توصیه ما به طرفین این است تا به قول شاعر ارجمند جناب آقای عباس یمینی شریف: